لطفا پس از شنیدن صدای بوق پیغام خود را بگذارید... 


پیغام‌گیر حافظ: 
رفته‌ام بیرون من از کاشانه‌ی خود غم مخور 
تا مگر بینم رخ جانانه‌ی خود غم مخور 
بشنوی پاسخ ز حافظ گر که بگذاری پیام 
زان زمان کو باز گردم خانه‌ی خود غم مخور 

پیغام‌گیر سعدی: 
از آوای دل انگیز تو مستم 
نباشم خانه و شرمنده هستم 
به پیغام تو خواهم گفت پاسخ 
فلک گر فرصتی دادی به دستم .... 

پیغام‌گیر فردوسی: 
نمی‌باشم امروز اندر سرای 
که رسم ادب را بیارم به جای 
به پیغامت ای دوست گویم جواب 
چو فردا برآید بلند آفتاب 

پیغام‌گیر خیام: 
این چرخ فلک، عمر مرا داد به باد 
ممنون تو‌ام که کرده‌ای از من یاد 
رفتم سر کوچه، منزل کوزه فروش 
آیم چو به خانه، پاسخت خواهم داد 

پیغام‌گیر منوچهری: 
از شرم، به رنگ باد باشد رویم 
در خانه نباشم که سلامی گویم 
بگذاری اگر پیام، پاسخ دهمت 
زان پیش که همچو برف گردد رویم 

پیغام‌گیر مولانا: 
بهر سماع از خانه‌ام، رفتم برون، رقصان شوم 
شوری برانگیزم به پا، خندان شوم، شادان شوم 
برگو به من پیغام خود، هم نمره و هم نام خود 
فردا تو را پاسخ دهم، جان تو را قربان شوم! 

پیغام‌گیر باباطاهر: 
تلیفون کرده ای جانم فدایت 
الهی مو به قربون صدایت 
چو از صحرا بیایم، نازنینم 
فرستم پاسخی از دل برایت 

پیغام‌گیر منزل ما : 
شرمنده از آنم که نباشم به سرایم 
تا با تو سلامی و علیکی بنمایم 
گر لطف کنی نمره و پیغام گذاری 
پاسخ دهم ای دوست به محضی که بیایم 

پیغام‌گیر نو: 
افسوس می خورم، 
چون زنگ میزنی، 
من خانه نیستم که دهم پاسخ تو را، 
بعد از صدای بوق، 
برگو پیام خود، 
من زود می‌رسم، 
چشم انتظار باش