روز نخست چون گل این بوستان شکفت

عِطر عفیف عشق فرو ریخت بر تنش

هم باشدش بهار رسالت در آستین

هم می چکد گلاب ولایت ز دامنش

مردآفرین زنی که خلیلانه می شکست

بتخانه خلاف خلافت ز شیونش

از سدره نیز در شب معراج می گذشت

حرمت اگر نبود عنانگیر توسنش

تا رخصت حضور نیابد، شب طلوع

مهتاب از ادب نتراود به روزنش

تا کعبه راز سنگ کرامت نیفکند

از چشم روزگار نهان است مدفنش

خسرو احتشامی