جهان همیشه پر از روح مهربان شماست
زمین گدای بلندای آسمان شماست
چو صبح دامن تو ابتدای خلقت بود
تویی تو مادر هستی،جهان، جهان شماست
قسم به پاک ترین آیه های قرآنی
قسم به سوره ی کوثر که بر زبان شماست
که جان عشق تویی و پس از تو بار عشق

امانتی ست که بر دوش کودکان شماست
تو آن گلی که محمد به خون دل پرورد...

تو باغ ِ مهر و علی نیز مهربان شماست

تو کیستی که چنین جاودانه ای زهرا؟
برای قلب نبی نازدانه ای زهرا...

چقدر چادر مشکی به ماه می آید
حجاب ِ ناب به بانوی شاه می آید

چقدر چادر خاکی تان! فرشته ی عشق!
به رنگ ِ مردمِ بی سرپناه می آید

غلط اگر نکنم سالهاست از کوچه
صدای گریه و بوی گناه می آید

تو می روی که علی همنشین چاه شود
خودت بگو به علی ِ تو ، چاه می آید؟

از استخوان گلوگیر مرد تو عمری ست
صدای مبهم طوفان ِ آه می آید

تو کیستی که چنین جاودانه ای زهرا؟
برای قلب نبی نازدانه ای زهرا

قسم به آب که مهریه ی شما شده است
طنین اسم تو آرامِ ِ واژه ها شده است

بهارها همه دلبسته ی گل رویت
گلی که دختر پیغمبر خدا شده است

چقدر خانه ی احمد به برکت قدم ات
گرفته عطرگل یاس و باصفا شده است

عجیب نیست که شد افتخار مادرها
زنی که مادر خورشید ِ کربلا شده است

سیاه بخت کسی که دو دست مسکینش...
به بی لیاقتی از دامن ات جدا شده است

تو کیستی که چنین جاودانه ای زهرا
برای قلب نبی نازدانه ای زهرا

تو بی نظیرترین همسری برای علی
تو از تمام جهان بهتری برای علی

تو در رکاب علی در تمام میدان ها...
پرافتخارترین لشکری برای علی

تو از هوای دل انگیز خانه ی بابا
جهاز مهر و وفا می بری برای علی

تو باغ برکت و نوری، تویی که آوردی
به رنگ آینه ها...دختری برای علی

ستاره ها همه این را به گوش هم گفتند
تو جاودانه ترین اختری برای علی

تو کیستی که چنین جاودانه ای زهرا
برای قلب نبی نازدانه ای زهرا

اگر شما بروی، پس علی چه کار کند؟
علی چگونه توقف در این دیار کند؟

که را عفیفه بخواند ؟ که را صدا بزند؟
چه با جهان نفس گیر ِ بی نگار کند؟

علی بدون تو در این مدینه می میرد
بگو از این همه غصه کجا فرار کند؟

نشسته حضرت حیدر که کاش بانویش
بیاید و نفسی ، خواهش ِ انار کند

بگو به جان علی، بی نشانی ات از چیست؟
جهان چه با غم بانوی بی مزار کند؟

تو کیستی که چنین جاودانه ای زهرا
برای قلب نبی نازدانه ای زهرا