تصور کنید آقای احمدی نژاد درشبکه اول سیما که مخاطبان آن تمام مردم ایران هستند، یعنی در تمام جاهایی که حتی شبکه های دیگر برد یا مشتری ندارد، بحث پرداخت ماهانه چند برابری را مطرح می کند.

روستائیانی که سه تا شش بچه دارند و اگر ماهیانه هر کدام دویست هزار تومان بگیرند، نیمی از آن را هم هزینه کنند، بدون آن که کاری انجام هند، نیمه دیگرش را می توانند ذخیره کنند. [اینها چه خواهند گفت؟]

و شهرهایی که به ظاهر از زندگی بهتری برخوردارند و اگر این اتفاق بیفتد که بخواهند بنزین چهار برابر بخرند و همین طور برق و گاز و غیره، باید بقیه حقوق خود را هم روی آن بگذارند و بروند بمیرند و کفنشان هم از ارث پدری خریداری شود.

نتیجه:

نتیجه آن که فرض کنید مجلس یا حتی بالاترین مقامات نظام مخالف اجرای فاز دوم باشند، اما پژواک این ماجرا در روستائیان چه اندازه خواهد بود و آنها چه خواهند گفت؟ [در انتخابات جانب چه کسی را می گیرند؟]

تازه، برای آینده هم ثبت می شود که فقط یک نفر به فکر ضعفا بوده و بقیه به فکر شهری ها و تهرانی ها و خوش نشین ها و کارخانه دارها.

می بینید که رئیس، کف توده را هدف می گیرد، مثل طرح مهدویت و این مسائل.

در این شرایط حتی اگر اجرای فاز دوم به هیچ جایی هم نرسد، کار خودش را کرده است!

اکنون باید پرسید مجلس و دیگران که مخالف هستند، چه پاسخی برای این تصورات دارند؟ هم برای حالا و هم آینده؟